Help, mijn boek is bijna af!

Mijn boek vordert gestaag. Het is af en toe een emotionele achtbaan. Een bijzonder proces om mee te maken. Het ene moment ben ik superblij met het resultaat en denk ik, het wordt zo mooi! Om daarna wanhopig uit te roepen: Ik kan het niet, het lukt niet, het wordt nooit wat!

Hoe verder ik kom, hoe ingewikkelder het wordt. De focus ligt nu meer op kwaliteit, verhaallijnen, boodschap en structuur dan op kwantiteit.  Het verhaal ligt er al. 

Mensen denken dat je een boek in een keer opschrijft, je pakt je pen, schrijft je verhaal op en klaar. Niet dus, al ben ik wel in eerste instantie met een soort freewriting begonnen. En achteraf maar goed, gewoon in het diepe springen en domweg alles opschrijven waarvan je denkt dat het belangrijk zou kunnen zijn. Dan heb je in ieder geval een basis. Maar daarna, hoe moet je verder? Hoe maak je dan van jouw verhaal een boek waar lezers ook wat aan hebben?

Dan begint het schrappen, heel veel schrappen en herschrijven, verplaatsen van stukken tekst, scenes schrijven en weer herschrijven, samenvoegen.

Moet dat er nu wel of juist niet in, en zo ja, hoe dan? Wat voor mij waardevol is, kan een lezer misschien niet veel schelen en andersom. 

Zo wilde ik in het begin dat het alleen om Tessa zou gaan, ik was wat star. En hoewel ik daar tot vervelens toe over zou kunnen vertellen, werkt dat niet.

Dus ontkwam ik er niet aan om ook mijzelf bloot te geven en over mijn ziekzijn en de gevolgen daarvan te schrijven. Met de nodige weerstand, maar al doende verleg ik mijn grenzen.  

Het begin van een psychologisch proces van terugkijken, verwerken en linken leggen.

En wat schrijf je daar dan over op, en vooral, waar vraagt het verhaal om?

Hoe houd je het boeiend en hoe eindig je? 

Gelukkig word ik begeleid door een professionele schrijfcoach en redacteur, alleen had ik het nooit voor elkaar gekregen. Ik hoop binnenkort met proeflezers weer een stap verder te zetten.

Hoe dat verloopt lees je te zijner tijd. Zo spannend allemaal, leuk…maar ook een beetje eng. 

Liefs,

Eveline 💚