Honden en hondeneigenaren

Ik hou niet van labels en hokjes, maar deze keer maak ik mij er toch schuldig aan. Waarom? Omdat het in dit geval te opvallend is en het mij zowel ontroert als irriteert.

Er is een grote diversiteit aan honden en eigenaren. Honden verschillen onderling ook nogal. Ze zijn qua maat, type en eigenschappen soms elkaars uitersten en tegenpolen. Hond en baas vertonen echter opvallend vaak overeenkomsten, gaat de baas op de hond lijken of is het nou andersom? Iedere hondenbezitter herkent dat, meestal bij de ander.

Zomaar wat typetjes, die Tes en ik tijdens onze wandelingen tegenkwamen.

Jachthonden waarvan de eigenaar er als een ware boswachter bijloopt. Liefst met hoge laarzen en fluitje om zijn nek. Vraag jij je ook af of ze zich speciaal omkleden voor het rondje om met hun viervoeter of er altijd zo bijlopen? Is het een imago dat ze willen uitstralen? Ik heb een jachthond, voor het geval je dat ontgaat. Kijk ons eens echte jagers zijn.

Ook kwamen we weleens, enkel met mooi weer, nuffige dames tegen op hoge hakjes met een Louis Vuitton tas aan hun arm en een mini hondje naast zich als ware het een accessoire. Tessa moest er niet veel van hebben, ontweek ze. Maar het mini hondje zocht haar dan juist op en ging tegen haar tekeer. Als een verwend onuitstaanbaar etterbakkie treiterde het hondje Tessa, rende blaffend om haar heen, hapte naar haar. En oh wee als Tessa dan uitviel, dan was zij de valse herder. Het glitter halsbandje schitterde ons tegemoet. Kijk ons eens modieus zijn.

En dan de stoere types met dito honden, waar je niet omheen kan. Breed en gevaarlijk ogende kerels die zichzelf heel stoer vinden en met hun hond nog wat extra kracht willen uitstralen. Spijkerhalsband om, om te benadrukken: met ons wordt niet gespot. Of juist andersom, zo’n sullig type die waarschijnlijk in het dagelijks leven zich door iedereen de les laat lezen en daarom in zijn vrije tijd een hond heeft om uit te kafferen en zich af te reageren. Zolang de ander maar bang is van je. Kijk ons eens stoer zijn.

Ook de fanatieke hardlopers kom je dagelijks in parken tegen. Bezweet rennen ze je voorbij met een ranke, snelle viervoeter ernaast. Beiden weten van geen ophouden. Ook hier soms het omgekeerde, een eigenaar die zijn hond totaal uitput. De tong van de hond bijna op de grond, maar hij moet wel meelopen. Kijk ons toch eens sportief zijn.

En ook herkenbaar is de slenteraar. Baasje sloft op vaste tijden een rondje om, staat te wachten tot de hond zijn behoeftes heeft gedaan en ze terug kunnen naar huis. Hij kijkt op zijn iPhone om de tijd te doden. De hond is apathisch geworden, heeft zich erbij neergelegd. Hij sjokt gelaten achter zijn baas aan. Het heeft iets triest, alle levensvreugde lijkt verdwenen. Kijk maar niet naar ons, wij hebben er geen lol meer in.

En wat dacht je van de wildebras die lekker stoeit met zijn overactieve labrador. Ze houden van wilde spelletjes, waarbij de lompe hond alles en iedereen omver loopt. Vriendelijk, maar nogal opdringerig. Kijk ons eens plezier hebben.

Natuurlijk de gezinshond die precies achterin de auto past, handig voor de familieweekendjes CenterPark. Als hij ook nog goed bij het meubilair past is dat mooi meegenomen. Belangrijk is dat hij lief is voor de kinderen, zodat die alles met de hond kunnen doen. Alles wordt dan vaak letterlijk genomen. Kijk ons eens voldoen aan het ideale plaatje.

En dan zijn er de echte kilometervreters, die eindeloos lange wandelingen maken. Stoere bergschoenen aan. Ze deinzen nergens voor terug. Met grote stappen lopen ze je voorbij. Iedereen uit de weg. Kijk ons eens gaan.

Vast ook herkenbaar zijn die met ambitie, de prijzen najagers, soms tot in het uiterste zodat ze de hond daarbij totaal uit het oog verliezen. De hond wordt een soort prestige kwestie. Je kunt niet om ze heen. De bekers en prijzen tonen ze vol trots. Kijk ons eens fantastisch zijn.

Zo heb je ook het type eigenaar dat met de hond alle shows afloopt om maar erkenning te krijgen. Waarbij niets wordt geschuwd, de hond zelfs met haarlak of verf wordt bespoten. Kijk eens hoe mooi we zijn.

En wat te denken van de sociale koppels, waarvan het baasje zodra hij buiten komt meteen contact zoekt met lotgenoten. Zo’n clubje samengeschoolde hondeneigenaren die met elkaar staan te praten, hun honden zo verveeld dat ze op iedereen afstormen. Tessa ’s haren gingen overeind staan van dit type honden. Ik begrijp haar wel, ik zou het ook niet fijn vinden om op straat door een volslagen vreemde te worden belaagd. Kijk ons eens sociaal zijn.

En de ‘hij doet niets’ eigenaar met een hond die niet helemaal aan dit credo voldoet. Die kennen we allemaal toch? De eigenaar van de belaagde hond roept terug; ‘Hij doet wel iets, namelijk mijn hond lastig vallen.’ Baasje doet geen enkele moeite om de hond bij zich te roepen, waarschijnlijk omdat hij weet dat het toch geen zin heeft. Kijk ons niets doen.

En tot slot zijn er nog mensen met een hond wat een totale mismatch lijkt. Een gefrustreerde eigenaar met een hond die stijf staat van stress, omdat hij te weinig beweging of afleiding krijgt, waar de klik en aandacht voor elkaar volledig ontbreekt. Die passen niet bij elkaar en dat zal ook nooit wat worden. Daar kijkt niemand graag naar.

Herkenbaar? Of herken je jezelf misschien? Of toch meer die buurman met zijn hond?

Natuurlijk heb ik deze blog met een vette knipoog geschreven. Iedere hond, ieder mens en daarmee ieder koppel is uniek. En toch herken je vaak wel iets van jezelf of de ander. Het belangrijkste is dat jij jezelf bent en je hond ook de kans krijgt om zichzelf te zijn, dan ontstaat er een basis voor een levenslange vriendschap. Of zelfs langer.

Liefs,

Eveline 💚