Dankbaar

Relativeren werkt, maar dat geldt alleen voor jezelf. Wees terughoudend met relativeren voor een ander, je kunt iemand niet alleen kwetsen, maar de situatie zelfs erger maken. 

Ga jezelf maar na, je hebt intens verdriet, of voelt je ongelukkig, hebt veel pijn, noem maar een lastige situatie op. En in plaats van dat iemand je hoort, naar je luistert, je steunt, krijg je de deur voor je neus dichtgeslagen. Iemand vertelt jou waarom het allemaal wel meevalt. Jij krijgt het gevoel dat je niet mag klagen, dus houd je je mond. Einde gesprek. En misschien wel einde relatie. Want wat is die waard als je niet jezelf kan en mag zijn? Als er geen ruimte is voor verdriet? Je verwijdert niet alleen van elkaar, maar je verliest zo ook de verbinding met jezelf, met je gevoel. Je kunt onbewust het gevoel krijgen dat het er niet mag zijn, dat jij er niet mag zijn.

Positiviteit en relativeren is mooi, en proberen op deze manier te leven is een mooi streven, maar wees reëel en realiseer je dat ook de mindere mooie kanten van het leven erbij horen. Verdriet, rouw, en teleurstellingen kun je niet voorkomen of negeren.

Je kunt er niet voor weglopen. Verwelkom het als je kunt, verduur het, en je wordt een volwaardiger mens . Juist door het negatieve te accepteren, ermee te dealen, door het recht in de ogen te kijken, groei je als mens. Persoonlijke ontwikkeling komt niet aangewaaid door je met luchtige onderwerpen of pasklare antwoorden bezig te houden, maar met het zoeken naar de waarheid, met vallen en opstaan. Mislukken en opnieuw beginnen. Vooral dat laatste. Met als resultaat levenservaring en persoonlijke groei, daarvoor ben je hier.

En daar mag je dankbaar voor zijn.