Dat wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Het zogenoemde speciesisme, het ene dier aaien en vertroetelen terwijl het leven van een ander dier niets waard is. Ik begrijp het niet en zal het ook nooit begrijpen. Waarom de een meer waard zou zijn dan de ander, zowel qua mens als dier. Omdat je de een (her)kent of denkt te kennen en de ander vreemd is? Bepaalt dat hun waarde?

Natuurlijk vind ik het ook lastig als mensen het niets lijkt te kunnen schelen en alleen maar hun eigen vertier najagen. En toch denk ik oprecht dat deze mensen niet het kwaad vertegenwoordigen, maar het eerder gebrek aan kennis en empathie is. Het is angst die ze drijft, angst voor verandering. Bang dat ze iets tekort zullen komen, tekort worden gedaan, wanneer ze in hun ogen iets zouden moeten opofferen voor een ander of het grote geheel.

Ik wil niet bij een groep horen, omdat ik mij niet wil identificeren met een groep. Ik houd niet van grote groepen mensen, van het wij-en zij- gevoel. Wij horen erbij, zij niet. Jij hoort niet bij ons clubje omdat je anders bent. Het is volgens mij de basis van al het kwaad in de wereld. Het principe van het veganisme omarm ik, maar de starre regels die daarbij lijken te worden gehanteerd door sommige veganisten schrikt mij af.

Zo interesseer ik mij ook in de verschillende geloofsovertuigingen en filosofische stromingen, maar heb ik niets met religie. Niets met dogma’s en opgelegde leefregels. Volgens mij is er maar één belangrijke leefregel: doe andere levende wezens geen kwaad. Als je dat belangrijk vind denk je in wezen al als een veganist, dat is de basis van het veganisme. Dat wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Zo simpel is het.

Het zou de wereld in ieder geval tot een betere plek maken. Als we alles wat leeft liefdevol met respect zouden bejegenen zouden er geen oorlogen zijn, geen slachthuizen, geen boze varkensboeren, geen zwarte piet discussies, geen kinderarbeid of onderdrukking van vrouwen, geen homohaat, en geen slechte gezondheidszorg. Dan stond liefde bovenaan. Liefde en zorg voor alles wat leeft, met elkaar rekening houden en voor elkaar zorgen. Mooie gedachten om mee te nemen de komende maanden.

Sinterklaas is sinds zaterdag weer in het land en daarmee ook de onverdraagzaamheid helaas. Wat ooit een kinderfeest was is verworven tot een excuus om onderhuids racisme de vrije loop te laten. Ook hier verzet en tweedeling en het bagatelliseren van gevoelens.

Wat er afgelopen zondag tijdens een voetbalwedstrijd gebeurde is vreselijk, het racistisch uitschelden van een voetballer, al is dit al lange tijd aan de gang. Hulde voor de scheidsrechter die een statement maakte door de wedstrijd stil te leggen. Het is een begin. Maar is het niet een probleem van ons allemaal? Moeten we niet vaker opstaan tegen racisme, zelfs als een opmerking zogenaamd grappig is bedoeld? 

Misschien is mijn verontwaardiging en hartzeer over racisme, sexisme, speciesisme, allemaal terug te voeren naar hetzelfde basisprincipe en vind ik dat verzet terug in het veganisme. In feite voeren ze eenzelfde strijd, die tegen onrecht en discriminatie.

We zijn de weg een beetje kwijt. Misschien moeten we met elkaar meer kijken naar wat ons verbindt in plaats van wat ons onderscheidt. En wie weet gaan mensen dan vanzelf meer openstaan voor veganisme. Want los van alle regeltjes, franje en opsmuk, in de basis gaat het om liefde voor het leven.

Om verbinding en compassie voelen…

voor mens, dier en onze mooie planeet.