
Ik kreeg deze prachtige roman ‘van het hart’ van Inge van der Krabben. Ze heeft mij geholpen met de laatste loodjes van mijn eigen boek, dat waarschijnlijk dit najaar verschijnt. Ik zal hier ook binnenkort een blog over schrijven.
Het boek van Inge gaat over verlies en rouw, heling en veerkracht, liefde en een echte vriendschap. Iedereen kent rouw en rouwen doet iedereen op zijn of haar eigen manier. En toch is het, ondanks dat het onderdeel van het leven is, vaak een taboe.

De hoofdpersoon is Mies Goedhart, een 75-jarige weduwe, die zich aansluit bij een rouwgroep. Waar ze in eerste instantie weerstand voelt en er op aandringen van haar zoon schoorvoetend naartoe gaat, vindt ze er gaandeweg troost, herkenning en ontstaat een hechte vriendschap tussen haar en huiler Hugo, pandabeer Kat, vleermuis Constance, de stille Kees en Ina.
Ondanks het onderwerp is het niet zwaar, blijft de toon luchtig en is het met de nodige humor geschreven. Ik was ontroerd, schoot met regelmaat in de lach en leefde mee met Mies en de andere leden van de rouwgroep.
Wat ik ook mooi vond in het boek is de uitleg van de twee benen van rouw. Je kunt verdrinken in je verdriet. Maar je kunt ook je verdriet negeren en doordenderen, totdat het lichaam stop zegt. Het is de afwisseling van je herstel- en je verliesbeen dat je er doorheen trekt; het ene moment geef je je over aan het verdriet en verlies en het andere moment ligt je focus bij je herstel. Balans dus, evenwicht zoeken, iets wat ik zelf soms ook nog steeds moeilijk vind, maar ik denk dat velen dat zullen herkennen.
Na het dichtslaan van de laatste bladzijde vraag ik mij af hoe het nu verder gaat met Mies en Hugo, Willem en Joep, en de vrienden van de rouwgroep. Ik mis ze zelfs een beetje.
Het boek is opgedragen aan iedereen die iets verloren heeft, dat hoeft niet specifiek de dood te zijn. We verliezen namelijk continu, daardoor groeien we. Én het is een boek voor iedereen die een fijn verhaal wil lezen. Aanrader dus!

“Als mensen intens rouwen, geeft dat alleen maar aan hoeveel liefde er was. Rouw is de achterkant van liefde.”
Liefs,
Eveline 💚